Σε αυτή την παράδοξα επίκαιρη συλλογή , ή άμεση πρόζα της Χάισμιθ καταγράφει έναν κόσμο που τα έχει ελαφρώς χαμένα, και οι καταστροφές του είναι προϊόν της ανθρώπινης τρέλας και υπερβολής. Ο Λευκός Οίκος σε κατάσταση πολιορκίας από τους άστεγους από τη μία, και από την άλλη μία γυναίκα 190 χρονών που βρίσκεται διαρκώς στα πρόθυρα του θανάτου και εκπέμπει μια μουντή λάμψη , σε κάθε ιστορία εκτυλίσσεται η παράλογη ακραία συμπεριφορά της ανθρωπότητας στον όψιμο 20ο αιώνα. Η Χάισμιθ παραμορφώνει με γκροτέσκο τρόπο το πρόσωπο της καθημερινότητας για να φανερώσει τα ποικίλα σκοτεινά κίνητρά της. Οι ιστορίες αυτές αφήνουν πίσω τους εικόνες που μας στοιχειώνουν, εικόνες που τρεμοσβήνουν αλλά δεν φεύγουν από το μυαλό μας.